കറുപ്പും വെളുപ്പും… രണ്ട് നിറങ്ങൾ എന്നതിലും അപ്പുറത്തേക്ക് സൗന്ദര്യത്തിന്റെയും കുലീനതയുടെയും അടയാളമായാണ് മലയാളികൾ ഇവ രണ്ടിനെയും സമൂഹത്തിൽ ചേർത്ത് നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്. അത്തരം അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്ന് പോയികൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഈ ഞാൻ. ഞാൻ വളരെ കറുത്തിരിക്കുന്ന ആളല്ലെങ്കിലും വെളുത്തിട്ടുമല്ല. എന്നാൽ എപ്പോളും എന്റെ അമ്മയുടെ വെളുപ്പിന് മുൻപിൽ എന്റെ കറുപ്പ് ഒന്നുകൂടി മുൻപിട്ട് നിന്നു. 🤪 കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഞാൻ കേട്ട് തഴമ്പിച്ച ഡയലോഗ് ആണ് “അയ്യോ.. ഈ കുട്ടിക്ക് അമ്മയുടെ നിറം ഒന്നും കിട്ടിയില്ലല്ലോ, കഷ്ടം ആയിപോയി ” എന്ന്. അമ്മയുടെ ബന്ധുക്കളും നാട്ടുകാരും എന്നെ കാണുമ്പോളൊക്കെ ആവശ്യത്തിനും അനാവശ്യത്തിനും ഇത് പറഞ്ഞ് പോന്നു. അമ്മയുടെ അമ്മ ആണെങ്കിലോ, എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും സഹോദരനും അടക്കം കുടുംബത്തിൽ എല്ലാവരും നല്ല വെളുത്തവർ ആണെന്നും ഞാൻ മാത്രം ഇങ്ങനെ ആയിപോയല്ലോ എന്നും പറഞ്ഞ് എപ്പോളും പരിതപിച്ചിരുന്നു. ഞാൻ വെളുക്കാൻ വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും എണ്ണയോ ക്രീമോ തേക്കാൻ അമ്മയെ ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. എന്നാൽ അമ്മയോ…
