Author: Chithra Santhosh

ദൂരം കൂടുതലുള്ള പാതയാണ് പാതി വഴിയെത്തുമ്പോ നീ വരണം തോളിൽ കൈ ചേർത്ത് തണൽ മരത്തിന്റെ ചോട്ടിലേക്ക് പോകാം തളർന്നു പോയ എനിക്ക് നിന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞുറങ്ങണം കാറ്റിൽ എന്റെ മുടിയിഴകൾ നിന്റെ ചെവിയിൽ ഇക്കിളി കൂട്ടണം ഏറെ നേരം ഉറങ്ങിയ എന്നെ മൂർദ്ധാവിലെ ചുംബനം  കൊണ്ട് നീ ഉണർത്തണം ഇനി നമുക്കൊന്നിച്ചു നീങ്ങാം കൂടെ നീ ഉണ്ടല്ലോ.. ഇനി വെയിലിന് ചൂട് തോന്നിയേക്കില്ല എത്ര നടന്നാലും എന്റെ കാലുകൾ തളർന്നേക്കില്ല കൈകൾ ഞാൻ മുറുകെ പിടിക്കാം വഴി തീരും മുൻപേ നീ എന്നെ വിട്ട് പോകാതിരിക്കാൻ…..

ഇവിടെ നിനക്കായ്‌ ഒരു പൂന്തോട്ടം.. നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും എന്റെ ഓർമ്മകളും   നനവ് നൽകിയ പുഷ്പങ്ങൾ…. വർണ്ണങ്ങൾ പലതുണ്ട്.. ഗന്ധങ്ങൾ പലതുണ്ട്… പക്ഷേ, എല്ലാം നാമൊന്നിച്ച് ജീവനേകിയവയാണ്… അതിലൊരു ചെമ്പകം ഇന്ന് ഉണർന്നിരുക്കുന്നു…. അതിന് നിന്റെ ഗന്ധമാണ്.,. നിന്റെ മുടിയിഴകളിൽ ഞാനത് തഴുകി ചൂടി തരാം… എന്റെ മോഹമാണത്…. ഇനിയും ഒരായിരം പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞേക്കാം… അതിലെല്ലാം നിന്റെ ചിരിയുണ്ടായേക്കാം, നിൻ ഗന്ധമുണ്ടായേക്കാം, സുഖമുണ്ട്   കുളിരുണ്ടതോർക്കാൻ അതിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്നൊരു ഞാനുമുണ്ട്…..

ഉണർന്നു വന്നപ്പോ തന്നെ സൂര്യനെ വെല്ലുന്ന തേജസ്സ് ആ മുഖത്തു കാണപ്പെട്ടു.. പതിവ് തെറ്റിച്ച് ആദ്യം കണ്ണാടി നോക്കാൻ പോയി മുല്ല. അവൾക്ക് തന്നെ അത്ഭുതം തോന്നി തന്റെ മുഖത്തെ തെളിച്ചം കണ്ടിട്ട്.. എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഇത്ര ഉത്സാഹിയായ മകളെ കണ്ടിട്ട് മുല്ലയുടെ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു ” എന്റെ മോളിങ്ങനെ ഭൂമിയേതാ സ്വർഗ്ഗമേതാന്നറിയാതെ സന്തോഷിക്കണമെങ്കിൽ അത്ര നല്ല എന്തോ ഒന്ന് നടന്നിരിക്കും. എന്താ അത് അച്ഛൻ അറിയണതോണ്ട് കുട്ടിക്ക് വിരോധം ണ്ടോ? ” “ഇല്ലഛാ, ഇന്നലെ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു, ഒരിക്കലും ആ സ്വപ്നത്തിൽന്ന് ഉണരല്ലേ ന്ന് തോന്നിപ്പോയി.. ഇത്തവണത്തെ വിഷൂന് എന്നെ കണി കാണിക്കാൻ എന്റെ കണ്ണ് പൊത്തി പൂജമുറിയിലെ കൃഷ്ണന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് പോയത് ആരാന്നറിയോ, എന്റെ അമ്മ…. കണ്ണ് തുറന്നില്ലെങ്കിലും എനിക്ക് മനസ്സിലായി അത് അമ്മയാണെന്ന്… അമ്മ അടുത്ത് വരുമ്പോ എനിക്ക് ചന്ദനത്തിന്റെ മണം കിട്ടും. അമ്മേടെ കൈകൾക്ക് എന്തൊരു തണുപ്പാണ്. കണ്ണ് പൊത്തിയിട്ട് എന്നെ…

നീ ഒരിക്കൽ കൂടി എനിക്ക് വേണ്ടി പുനർജ്ജനിക്കണം… ഈറൻ രാത്രിയിൽ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന നിന്നെ എനിക്ക് പിറകിൽ കൂടി വന്ന് കെട്ടിപിടിക്കണം… എന്റെ ഹൃദയം നിന്റെ ശരീരത്തിൽ താളം പിടിക്കണം… നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ എന്റെ നെറ്റിമേൽ സിന്ദൂരം ചാർത്തണം… നിന്റെ രണ്ടു കൈകൾക്കുള്ളിൽ എന്റെ മുഖം നിന്റെ ശ്വാസത്തിന്റെ ചൂടറിയണം… എന്റെ സ്നേഹം കണ്ണുനീർതുള്ളിയായ് ഒഴുകുമ്പോൾ ആ സ്നേഹനീര് നിന്റെ ചുണ്ടുകളെ തണുപ്പിക്കണം… നിന്റെ അടഞ്ഞ കൺപോളകളിൽ എനിക്ക് ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് ഹൃദയം വരയ്ക്കണം… ഒരു കാറ്റിനു പോലും കടക്കാനാവാത്ത പോലെ നമുക്ക് മുറുകെ മുറുകെ കെട്ടിപിടിക്കണം… നാം ഒരുമിച്ച് ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ലയിച്ചില്ലാതാവണം…