ഒരു കഥ പറയട്ടെ!
കഴിഞ്ഞ ദിവസം സുഹൃത്തായ ഒരു കോളേജ് അധ്യാപികയോട് കുറച്ചു സമയം സംസാരിച്ചു.
അവർക്ക് മൂന്നു പെണ്മക്കൾ ആണ്. സംസാര വിഷയം മൂത്ത മകളുടെ പഠനവും ഭാവിയുമാണ്. മകൾ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്നു. അമ്മക്ക് മകളുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ചു വലിയ ആധി ആണ്. പഠിച്ചാൽ നെറ്റ് കിട്ടുമോ, നെറ്റ് കിട്ടിയാൽ ജോലി കിട്ടുമോ, ഇനി കൊച്ചെങ്ങാനും ആരെയെങ്കിലും പ്രേമിച്ചു ഒളിച്ചോടുമോ എന്നിങ്ങനെ ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ കുറേ അധികം ചിന്തകൾ.
ജീവിതത്തിൽ യാത്രകൾ ഇല്ല. ആഡംബരങ്ങൾ ഇല്ല. അവരുടെ മുഴുവൻ സമ്പാദ്യവും രണ്ടു മക്കൾക്കുമായി സൂക്ഷിക്കുകയാണ്. കുറച്ചു നേരം കേട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞു.
![](https://koottaksharangal.com/wp-content/uploads/2023/08/ad_Banner_1-copy.webp)
“ഇത്രേം വിദ്യാഭ്യാസവും ഇത്രേം വലിയ ജോലിയും ഉണ്ടായിട്ട് ഒരുമാതിരി ഓഞ്ഞ സ്വഭാവം കാണിക്കരുത്. അവൾ പഠിക്കട്ടെ. ഇപ്പോൾ അല്ലേ പഠിക്കാൻ പറ്റൂ. കെട്ടിച്ചു വിട്ടാൽ വല്ലോം നടക്കുമോ? തുരന്നു നോക്കി കല്യാണം കഴിക്കാൻ പറ്റില്ലാലോ? ചിലപ്പോ നന്നാവും. ചിലപ്പോ ശരി ആവില്ല. എന്ത് വന്നാലും അവൾക്ക് ജീവിക്കേണ്ട? നിങ്ങൾ വേറെ വല്ല കാര്യോം പറ.”
“അല്ല, ഒരു കാര്യം കൂടി പറയാം. പെണ്മക്കളെ കൂട്ടിലിട്ട് വളർത്തി കൂടിന്റെ താക്കോൽ കക്ഷത്തിൽ വെച്ചോണ്ട് നടന്നിട്ട് ലോകത്തോട് മകളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു അഭിമാനിക്കുന്നതിൽ എന്താണ് കാര്യം. അവൾ കൂട് വിട്ടു പറക്കട്ടെ. ഇത്രേം വിശാലമായ ആകാശത്തു പറന്നിട്ടും അവൾക്ക് തിരിച്ചു കൂട്ടിലെത്താൻ ശേഷി ഉണ്ടെങ്കിൽ അതാണ് കാര്യപ്രാപ്തി. അങ്ങനെ ഉള്ള മക്കളെ ഇന്നത്തെ കാലത്ത് രക്ഷപെടൂ. അല്ലെങ്കിൽ ഇന്നത്തെ കാലത്തിനു ആവശ്യമുള്ളു. അല്ലാതെ മക്കളെ പൊത്തിപിടിച്ചു ഇങ്ങനെ നശിപ്പിക്കല്ലേ.”
കേട്ടോണ്ട് ഇരുന്ന ടീച്ചർ. ” നിഷ മിസ്സേ, ഇതൊന്നും എങ്ങും പോസ്റ്റ് ചെയ്യരുത് കെട്ടോ!” 😅
ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. ‘പോസ്റ്റ് ചെയ്യും.
പക്ഷേ, പേരെഴുതൂല. അത്രേം ഉപകാരം ചെയ്യാം.’ 🙏