കാർമേഘപുതപ്പിട്ട മാനം പോൽ മൂക മനസ്സിനെ
മഴയായ് പെയ്തൊഴുക്കാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ
ക്ഷമയോടെ പുണരും ഭൂമാതാവിൻ മടിയിൽ
നിശബ്ദം പെയ്തിറങ്ങാനാവുമെങ്കിൽ
സ്നേഹത്താൽ തഴുകും ഇളംകാറ്റിനെ പോൽ
കരുതലിൻ കരങ്ങളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
തിരകളെ വെല്ലും മനസ്സിനെ പുൽകാൻ
കരയെപ്പോലൊരിട മുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
വേനലിൻ കുളിരാകും മഴത്തുള്ളിപോലൊരു വാക്ക്
മൊഴിയാനൊരാളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
ഇടറും മനസ്സിൻ വ്യാധികളറിയാതെ
ഒരു കരം നീട്ടുവാനൊരാളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
മുഖമൊന്നുമാറിയാൽ വ്യഥയറിയാൻ
കെല്പുള്ളൊരു മനമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
ഒരു തുള്ളിമഞ്ഞിൽ പൊലിയുമാ നെരിപോടിനെ
കാണാനൊരാളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
ഇനിയില്ല ഇനിയില്ല എന്ന മനസ്സിൻ തേങ്ങൽ
ഉൾകൊള്ളാനെനിക്കായിരുന്നെങ്കിൽ
ഒരുദിനം പോലും ഓർക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയാതിരുന്നിട്ടും ഇന്നെൻ ഹൃദയത്തിൻ വിങ്ങലിൻ
മൂകപടലമൊന്നഴിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ
11 Comments
👍👏❤
❤️❤️
❤️❤️
നന്നായിട്ടുണ്ട്
🙏നന്ദി ❤️
അച്ഛന് പകരം വയ്ക്കാനായി മറ്റൊരു വാക്കോ രൂപമോമില്ല.
ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ അച്ഛനോട് കഷ്ടപ്പാടുകൾ പറയാറില്ല.. പക്ഷേ ആരോ ഉണ്ടെന്ന തോന്നൽ ഉണ്ടാവും, അത് തരുന്ന ശക്തി അത് വേറേ ലെവൽ ആണ്.
നല്ല വരികൾ.. അച്ഛനില്ലാത്ത മക്കൾക്ക് അച്ഛന്റെ ഓർമയിൽ കണ്ണു നിറക്കുന്ന വരികൾ.
ഓരോ കവിതയുടെയും പിറവിക്കു പിന്നിൽ അന്ത: സംഘർഷങ്ങളാണ്. മനസ്സിന്റെ നീറ്റൽ ആണ് കവിതയെ ഉദാത്തമാക്കുന്നത്. നന്നായി എഴുതി ജസ്ന. ഉള്ളം പെയ്തൊഴിയാൻ ഈ കവിത സഹായിച്ചു എന്നതിൽ തർക്കമില്ല. 👌👌
❤️❤️ അതെ എഴുത്തിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് തന്നതും ഈ കവിതയാണ്
ആശ്വാസത്തിൻ്റെ ഇളം തെന്നലിനായ് പിടയുന്ന മനസ്സു കാണാം, രചനയിൽ.
ആശംസകൾ
🙏❤️ നന്ദി
❤️❤️ സ്നേഹം നന്ദേച്ചി ❤️