പപ്പാ…
ആയിരം കാതങ്ങൾക്ക് അകലെയെന്ന പോൽ ആ വിളി ക്ളീറ്റസ് കേട്ടു. കണ്ണുകൾ തുറക്കാൻ എത്ര ആയാസപ്പെട്ടിട്ടും കഴിയുന്നില്ല. നനവുള്ള ഒരു തുണി ഉപയോഗിച്ച് ആരോ കണ്ണിന് മുകളിലൂടെ തുടച്ചു.
” കണ്ണിൽ പഴുപ്പാണ്. ചൂടല്ലേ. ” രമണി ആണോ? അല്ല. ഒരിക്കലും അവളാവില്ല. മറ്റേതോ ഒരു സ്ത്രീയുടെ ശബ്ദമാണ് അത്.
” മോള് എന്ന് വന്നു? ” കണ്മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.
എങ്ങനെ കഴിയും? എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത പ്രായത്തിൽ താൻ ഉപേക്ഷിച്ചു കളഞ്ഞവൾ അല്ലേ ഇത് ? അച്ഛനില്ലായ്മയിൽ വളർന്നവൾ. ഇന്ന് മൂന്ന് പെൺകുട്ടികളുടെ അമ്മയാണവൾ.
” പ്രേം ? ”
” ഞാൻ തനിച്ചേ ഉള്ളൂ. ” അവൾ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
അവളെ അങ്ങനെയാക്കിയതും താനല്ലേ? എന്നും ക്ലാരയെ, അവളുടെ അമ്മയെ അടിച്ചൊതുക്കുന്നത് കണ്ട് ഒരു മൂലയ്ക്ക് ചുരുണ്ടു കൂടി ഇരിക്കുന്ന പന്ത്രണ്ട് വയസ്സുകാരിയുടെ മുഖം കണ്മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു.
” മക്കളേ… മാപ്പ്… ” വിറയാർന്ന കൈകൾ കൂപ്പി, വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ അയാൾ പറഞ്ഞു. ” എല്ലാം എന്റെ തെറ്റ്. രമണി… അവളുടെ സ്നേഹം സത്യമാണ് എന്ന് കരുതി. എനിക്ക് എന്റെ സമ്പാദ്യമെല്ലാം നഷ്ടമായപ്പോൾ അവൾക്ക് എന്നെ വേണ്ടാതെയായി. എന്റെ കണ്മുന്നിൽ അവൾ മറ്റൊരു… ”
അവൾ എല്ലാം കേട്ടിരുന്നതേ ഉള്ളൂ.
” മതിയായി മോളേ. ക്ലാരയോട് ചെയ്ത തെറ്റിനുള്ള ശിക്ഷയായിരുന്നു അത്. അവളുടെ കണ്ണുനീർ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചതാണ് എന്റെ ജീവിതം. സഹിക്ക വയ്യാതെയാണ് ഞാൻ തീവണ്ടിയുടെ മുന്നിലേക്ക്… അവിടെയും ഞാൻ തോറ്റു. ”
പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി മിന്നിമാഞ്ഞു.
” അല്ല. അങ്ങനെ അല്ല. ഇത് ദൈവവിധി. എന്റെ മോളോട് മാപ്പ് പറയാൻ ദൈവം തന്ന അവസരം. രണ്ടാമൂഴം. ”
” പപ്പാ… ” അവൾ കൈകൾ കൂപ്പി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന പപ്പയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. അയാളുടെ ചുടുകണ്ണുനീർ അവളുടെ കൈകളിൽ പതിച്ചു.
” മക്കൾ? വേനലവധി അല്ലേ? കൊണ്ടു വരാമായിരുന്നു. ”
” അവിടെ ഇന്ത്യയിലെ പോലെ അല്ല. ജൂലൈയിൽ വരാൻ ടിക്കറ്റ് എടുത്തിട്ടുണ്ട്… ഇതിപ്പോ… ഞാൻ… വരാതെ ഇരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ” അവളുടെ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ അയാളൊന്ന് നിശ്വസിച്ചു.
” ക്ലാര… അമ്മ അറിഞ്ഞോ? ”
” മം. ”
” വരില്ല. അല്ലേ. ” വാതിലിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് അയാൾ തിരികെ ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
മൗനം. അതായിരുന്നു അവളുടെ മറുപടി.
” മം. എങ്ങനെ വരും? അത്രയ്ക്ക് ഞാൻ ദ്രോഹിച്ചു. ക്ലാര. അവൾ എന്നെ പോലെ ഭീരുവല്ല. ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ നിന്നെയും നിന്റെ അനിയനെയും കൊണ്ട് തീവണ്ടിയുടെ മുന്നിലേക്ക് ചാടിയില്ലല്ലോ. ” സ്വയം പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ടയാൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നറിയാതെ അവൾ ഇരുന്നു.
” അടുത്ത വരവിന് പപ്പയെ കൊണ്ടു പോവാനുള്ള ഏർപ്പാടുകൾ ചെയ്യുന്നുണ്ട്. എതിര് പറയരുത്. ” അവളുടെ സംസാരം കേട്ട് അയാൾ അവളെ നോക്കി. ക്ലാരയുടേത് പോലെ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ. കടലോളം സ്നേഹം അലതലുന്ന കണ്ണുകൾ.
ഇനി ഈ ജീവിതത്തിൽ ഒരേയൊരു യാത്ര മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളൂ മോളേ… ജീവിതാന്ത്യത്തിൽ അനിവാര്യമായ ഒരു യാത്ര… ഇനി അധികമൊന്നുമില്ല. അച്ഛന് അത് അറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്…
ആ യാത്രയിൽ അച്ഛൻ തനിച്ച് മതി…
തനിച്ച്…
അടിവയറ്റിൽ നിന്നും അവസാനശ്വാസം വലിയ്ക്കുന്നതും ആ കണ്ണുകൾ അടയുന്നതും അവൾ നിർന്നിമേഷയായി നോക്കിയിരുന്നു.