Author: Silvy Michael

ഓണപ്പാട്ടിന്നീണം…… ഓണം എന്നുമെനിക്കീണമാണ്.മനസ്സിനെ സാന്ദ്രമാക്കുന്ന ഈണം.ഓർമ്മയിലെ ആദ്യത്ത ഓണം തന്നെ ഒരു പാട്ടായിട്ടാണ് എന്നിൽ നിറയുന്നത്. ” മാവേലി നാടുവാണീടും കാലം മാനുഷരെല്ലാരുമൊന്നുപോലെ ആമോദത്തോടെ വസിക്കുംകാലം ആപത്തങ്ങാർക്കുമൊട്ടില്ല താനും.. ” ഒരുമയുടെ പൂക്കാലത്തിന് എന്റെ ശൈശവത്തിൽ പശ്ചാത്തലം ഒരുക്കിയത് ആ വരികളും ഈണവും ആണ്.മാവേലിത്തമ്പുരാൻ പാതാളത്തിലേക്ക് താഴ്ത്തപ്പെട്ടു എന്നാണ് ഐതിഹ്യം എങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിൽ കുടയും കുടവയറും ഒക്കെയായി അദ്ദേഹം വാനോളം വളരുകയായിരുന്നു. അയലത്തെ വീട്ടിലെ ഓണത്തപ്പനും പൂക്കളവുമെല്ലാം ചേർന്ന് ആ ഓർമ്മകൾക്ക് ചാരുതയേറി. ഞങ്ങൾ നസ്രാണികൾക്ക് ഓണം അന്ന് ഒരു ഹൈന്ദവ ഉത്സവം ആയിരുന്നു. എങ്കിലും ‘ഓണാവധിക്ക്’ ജാതി തിരിവില്ലാതിരുന്നതിനാൽ ഒരു ഊഞ്ഞാൽ കയറിൽ ഞങ്ങൾ വീട്ടിലും ഓണം ആഘോഷിച്ചു. വർഷങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ ഉത്സവങ്ങൾക്ക് നിറവുമേറി. ഓണം സാംസ്കാരികത്തനിമയുടെ പ്രതീകമായി ഭൂരിപക്ഷ നസ്രാണികളുടെ ഇടയിലും പ്രതിഷ്ഠ നേടി. പള്ളികളും പള്ളിക്കൂടങ്ങളും ഓണപ്പാട്ടുകൾ ഏറ്റുപാടി. പൂക്കളങ്ങളും പൂവിളികളുമായി ഓണവില്ലിലേറി. മഴവില്ലഴകിൽ ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാർ ചേർന്ന് പാടി.. ” ഓണപ്പൂവുകൾ വിരുന്നു…

‘ജന്മം സഫലം എൻ ശ്രീരേഖയിൽ…’ ആണും പെണ്ണും ചേർന്ന് തകർത്തു പാടുകയാണ് – ഏതോ സ്റ്റേജിൽ! വീഡിയോയിലെ പെൺകുട്ടിയെ ഞാൻ ഒന്നു കൂടി ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി. അതെ, ഇത് അവൾ തന്നെ, എന്റെ ബാല്യകാലസഖി! വർഷങ്ങൾ പിറകോട്ടോടിയത് പെട്ടെന്നാണ്. ഞാൻ എട്ടാം ക്ലാസിൽ.. അല്ല ഒമ്പതാംക്ലാസിൽ… എന്റെ പാട്ടു കേൾക്കാം സ്റ്റേജിലും വരാന്തയിലും ഒക്കെ. കൂടെ ചിരപരിചിതങ്ങളായ കുറെ സ്വരങ്ങളും. പക്ഷേ, എങ്ങും ഞാൻ അവളെ കേട്ടില്ല. നോക്കുമ്പോഴൊക്കെയും ക്ലാസിലെ ബാക്ക് ബെഞ്ചിൽ ഇംഗ്ലീഷും കണക്കുമായി അവൾ മല്ലിടുകയാണ്! ഞാൻ വീണ്ടും വീഡിയോ റീവൈൻഡ് ചെയ്തു.കേട്ടിട്ടും കേട്ടിട്ടും വിശ്വാസം വരാതെ.. കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും മതി വരാതെ… ഈയിടെയാണ് ക്ലാസ്സിലെ വാട്സ്ആപ്പ് ഗ്രൂപ്പ്‌ വഴി വർഷങ്ങളുടെ അറിയായ്കക്കൊടുവിൽ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മിണ്ടിയത്. പത്താം ക്ലാസിനു ശേഷം വഴിമാറി ഒഴുകിയതും പുതിയ തീരങ്ങൾ തേടിയതും കൊഴുത്തതും മെലിഞ്ഞതും ഉണ്ടതും ഊട്ടിയതും വളർന്നതും തളർന്നതും ഒക്കെയായ വിശേഷങ്ങൾ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം കൈമാറി. നിന്റെ ഡാൻസ് എന്തായി,…

കൂട്ടിലടയ്ക്കപ്പെട്ട പക്ഷി, അവൾ സദാ ചിലച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും.. സദാ ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.. ആ ചിലപ്പൊക്കെയും ആ ചിരിയൊക്കെയും വക മാറ്റിയ തന്റെ നോവാണെന്ന് തെല്ലുമറിയാതെ! കൂട്ടിലടയ്ക്കപ്പെട്ട പക്ഷി, വാനം പാറുന്ന കിളിയെക്കണ്ടാൽ ഭർത്സിക്കും.. പ്ഫാ!എന്ന് നീട്ടിത്തുപ്പും ‘അഴിഞ്ഞാടി’ എന്നുറക്കെപ്പുലമ്പും. എന്നിട്ട്, ചുറ്റിനും ആരുമില്ലെന്നുറപ്പുവരുത്തി നെഞ്ചിലെ നെരിപ്പോടുതുറന്ന് ആവിപാറിക്കും! കൂട്ടിലടയ്ക്കപ്പെട്ട പക്ഷി, കൂട്ടിലാകെ ഓടിനടക്കും താളത്തിലുമവതാളത്തിലും ചിറകിട്ടടിക്കും.. ഹാ!എത്ര ഈടുറ്റത് എന്ന് മേനി നടിക്കും എന്നിട്ട് ആരും കാണാതെ ചിറക് തല്ലിക്കൊഴിക്കും! കൂടിനീടു പോരെ- ന്നൊരാവലാതി മെല്ലെ വന്നുദിക്കുന്ന നാൾ ആരുമറിയാതെ ആ അഴിക്കുള്ളിൽ സ്വയം തീർത്ത മറ്റൊരഴികൂടിപ്പണിയും എന്നിട്ട് മിണ്ടാതെ പറയാതെ ചിറകിട്ടടിക്കാതെ ഹൃദയം പൊട്ടിയൊടുങ്ങും. കൂട്ടും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും അവർക്ക് തുണയായിരുന്നെങ്കിൽ…. #കൂട്ട് രചനാമത്സരം

സ്ത്രീ ശാക്തീകരണത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള മുറവിളികളും കോപ്പുകൂട്ടലുകളും വർത്തമാനകാല സമൂഹത്തെ നിർവചിക്കുന്നതിൽ നിർണായക പങ്കുവഹിക്കുന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ പെൺകുട്ടികൾ എക്കാലത്തെയും മികച്ച പോരാളികളായാണ് ഇന്ന് വളർന്നുവരുന്നത്. ‘എടീ’ എന്നു വിളിച്ചാൽ ‘പോടാ’ എന്ന് തിരിച്ചടിക്കാൻ ഒരു ശരാശരി പെൺകുട്ടി ഇന്ന് മടിക്കുന്നില്ല. ഈയിടെ ഒരു സൗഹൃദ സംഭാഷണത്തിനിടയിലാണ് ഒരു സുഹൃത്ത് ഏറെ സങ്കടത്തോടെ ഒരു കഥ പങ്കുവെച്ചത്. അവളുടെ ചേച്ചിയുടെ മകൻ എൻജിനീയറിങ് ബിരുദധാരിയാണ്. പഠനത്തിൽ സമർത്ഥനായിരുന്ന കുട്ടി.. നല്ല സ്വഭാവം! പഠനം തീരുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ പ്രശസ്ത ഐടി കമ്പനിയിൽ ജോലിയും കിട്ടി. ആകെയുള്ള പെങ്ങളെ കെട്ടിച്ചു വിട്ടു. അപ്പോഴാണ് കമ്പനിയിലെ ഒരു സഹപ്രവർത്തകയുമായി അവൻ പ്രണയത്തിൽ ആകുന്നതും മാസങ്ങളുടെ വ്യത്യാസത്തിൽ കല്യാണം കഴിക്കുന്നതും. മധ്യകേരളത്തിലെ അത്ര മോശമല്ലാത്ത സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയുള്ള കുടുംബങ്ങളിൽ പെട്ടവരാണ് രണ്ടുപേരും. ഒരേ ജാതിയിൽപ്പെട്ടവരും. വിവാഹത്തിനുശേഷം ജോലിസ്ഥലത്തിനടുത്ത് തന്നെ വീടെടുത്ത് രണ്ടുപേരും താമസമായി. മധുവിധു നാളുകൾ മനോഹരങ്ങളായിരുന്നു. കിട്ടുന്ന ചെറിയ ഇടവേളകളിൽ പോലും രണ്ടുപേരും കൂടി യാത്ര പോകും.…

മധുരിക്കും കല്യാണം Part 1 മനസ്സുചോദ്യം 15 മിനിറ്റിൽ കഴിഞ്ഞല്ലോ. പള്ളിയിലെ ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞ് ഒരു ഫോട്ടോഷൂട്ട്. മഴയായിരുന്നതുകൊണ്ട് ഞാൻ രക്ഷപ്പെട്ടു എന്നെ പറയാനൊക്കു!! പള്ളിക്ക് അകത്തും മോണ്ടലത്തിലും (പള്ളിയുടെ മുൻഭാഗം) ഒക്കെയായി അത്യാവശ്യം കുറച്ച് ക്ലാപ്പ്സ്. പോട്ടം പിടിക്കുന്ന ചേട്ടന്മാർക്ക് അന്നും വലിയ വ്യത്യാസം ഒന്നുമില്ല കേട്ടോ കോപ്രായം കാണിക്കുന്നതിൽ! കാര്യം ഞങ്ങൾ ലൈൻ അടിച്ചതൊക്കെയാണ്: എങ്കിലും ചേർന്നുനിൽക്കൂ എന്ന് പറയുമ്പോൾ ഒരു വൈക്ലബ്യം.. ഈ പ്ലേറ്റോണിക് ലവ് എന്നൊക്കെ പറയും പോലെയാണന്ന്. ഫോണും കത്തും ഒക്കെ മുടങ്ങാതെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരുമിച്ച് ഒരു യാത്ര പോലും പോയിട്ടില്ല. ആ ഞങ്ങളോടാണ് ‘ചേർന്ന് ചേർന്ന്, ചേർന്ന് ചേർന്ന് ‘എന്ന് ഫോട്ടോ ചേട്ടൻ ആഹ്വാനിക്കുന്നത്!! എത്ര ചേർന്നാലും ആ ചേർച്ച ഒട്ടു പോരാ താനും!! ഒടുവിൽ എനിക്ക് സഹിക്കെട്ട് അനിലിനെ (ഞങ്ങളുടെ ഫോട്ടോഗ്രാഫർ) കണ്ണുരുട്ടിക്കാണിച്ചത് ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഓർക്കുന്നു. ഒത്തുകല്യാണത്തിന്റെ റിസപ്ഷൻ, ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞ ഉടനെ പള്ളിയോട് ചേർന്നുള്ള പള്ളിക്കൂടത്തിൽ ആയിരുന്നു- എന്റെ…

ഈ കല്യാണം കല്യാണം എന്നു പറയുന്നത് കേൾക്കുമ്പോൾ ഇത്ര മധുരമുള്ള ഒരു സാധനം ഈ ഭൂമുഖത്ത് വേറെ ഇല്ലെന്നാണ് ഞാൻ ഓർത്തത്. അല്ല, ഇതിനിപ്പം ഇത്ര മധുരം ആണെങ്കിൽ, പിന്നെ മനുഷ്യന് daily, പോട്ടെ വർഷാവർഷം എങ്കിലും ഓരോന്ന് കഴിച്ചു കൂടെ? അല്ല, എന്റെ ചോദ്യം ന്യായമല്ലേ? ഇപ്പം മധുരമുള്ള ഒരു പലഹാരം മുന്നിൽ കണ്ടാൽ ഉദാ : അവലോസുണ്ട ഒരു രണ്ടുമൂന്നെണ്ണമെങ്കിലും ഒറ്റയടിക്ക് കഴിക്കുവേലെ? അല്ലേ വേണ്ട, അവല് വിളയിച്ച ഇലയട –എന്നും കിട്ടിയാലും മതിവരുമോ? അതിനും മധുരം തന്നെയല്ലേ ഉള്ളത്? പിന്നെ ഈ കല്യാണം മാത്രമെന്നാ ഒറ്റ ഒരെണ്ണത്തിൽ നിർത്തുന്നത്? ഒന്നറിഞ്ഞിട്ടു തന്നെ കാര്യം! എന്നിലെ അന്വേഷണ കുതുകി കെട്ടും പൊട്ടിച്ച് ഇറങ്ങി!! വായിനോട്ടം ആയിരുന്നു ആദ്യപടി. എന്തുചെയ്യാം.. ഒന്നൊക്കുമ്പം ഒന്നൊക്കുവേല. ഒരു കോന്തനെയും കംപ്ലീറ്റ് അങ്ങ് പിടിക്കുന്നില്ല! ചിരി കൊള്ളാമെങ്കിൽ നടപ്പ് കൊള്ളുവേല, ജോലി കൊള്ളാമെങ്കിൽ കൂലി കൊള്ളുവേല, മീശ കൊള്ളാമെങ്കിൽ ആശ കൊള്ളുവേല… അങ്ങനെ അങ്ങനെ.…

കരിസ്മ… ദൈവം തന്ന വര പ്രസാദം.. ഒരു പേരിൽ എന്തിരിക്കുന്നു എന്ന് ചോദിക്കരുത്. പേരിലല്ലേ എല്ലാം ഇരിക്കുന്നത്!! അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പേര് കണ്ടുപിടിക്കുന്നതിന് അച്ഛനമ്മമാർ ഇത്ര വേവലാതിപ്പെടുന്നത് എന്തിന്? സമയവും ശ്രമവും നിക്ഷേപിക്കുന്നത് എന്തിന്? എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ വിളിച്ചാൽ അത് നമ്മുടെ കുട്ടികൾ ആവില്ല എന്ന ബോധ്യം കൊണ്ട് തന്നെ. ഗർഭധാരണത്തിന് പദ്ധതിയിടുമ്പോൾ തന്നെ പേരിടീലിനെക്കുറിച്ചും ഭാവി അച്ഛനും അമ്മയും പരതിത്തുടങ്ങും. ആണാണെങ്കിൽ ഇന്ന പേര് പെണ്ണാണെങ്കിൽ ഇന്നത്. പേര് തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ പ്രധാനമായും പരിഗണിക്കപ്പെടുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്നാമത്തേത് അത് മാതാപിതാക്കളുടെ മനസ്സിനോട് ചേർന്നതാവണം എന്നതാണ്. എന്റെ അമ്മു,നിന്റെ തുളസി,അവരുടെ ചക്കി എന്നൊക്കെ പറയുന്നതുപോലെ, വിളിക്കുന്നത് എന്തായാലും അതിൽ വാത്സല്യം ഊറണം. അത് must ആണ്. പിന്നെ അതിന് അർത്ഥം ഉണ്ടായിരിക്കണം. അത് വായിൽ കൊള്ളുന്നതായിരിക്കണം, ഇരട്ടപ്പേരിനുള്ള സാധ്യത കുറവായിരിക്കണം.. അങ്ങനെയങ്ങനെ ഒത്തിരി ഒത്തിരി കാര്യങ്ങൾ. ഇന്നത്തെ കാലത്ത് പ്രാധാന്യം കൈവന്നിട്ടുള്ള മറ്റൊരു ഘടകമാണ് ഇംഗ്ലീഷ് അക്ഷരമാല വെച്ചളക്കുമ്പോൾ പേര് ഒത്തിരി പിന്നിലായി…

ഓരോ വീടും അമ്മയ്ക്ക് ചുറ്റും ഭ്രമണം ചെയ്യുന്ന ഒരു സൗരയൂഥമാണെന്ന് ഞാൻ ഒരിക്കൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ആ വാക്കുകൾ കടമെടുത്താൽ ‘നീ ജ്വലിക്കാഞ്ഞാൽ ഞങ്ങൾ കെട്ടുപോകുമെന്ന് അനുസ്യൂതം എന്നെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന അമ്പിളി വട്ടങ്ങൾ… വീട്ടുവട്ടത്തെ സൗരയൂഥം’ എനിക്കുശേഷം പ്രളയം എന്നു കരുതിയിരിക്കുന്ന അവസരത്തിലാണ് അപ്രതീക്ഷിതമായി ഒരു ലോങ്ങ് ലീവ് എനിക്കു തരപ്പെടുന്നത്. ഒരു ഒന്നു രണ്ടുമാസത്തെ ലീവ്… ഹാ! മോക്ഷം! അല്ലേ? നിൽക്ക്.. നിൽക്ക്.. നിഗമനങ്ങളിലേക്ക് എടുത്തുചാടാൻ വരട്ടെ. ചുമ്മാ അങ്ങ് അവധി കിട്ടില്ലല്ലോ? പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു വീട്ടമ്മ എന്ന തസ്തികയ്ക്ക്! അല്പം ഫ്ലാഷ് ബാക്ക്… 2006ൽ ഞാൻ കുടുംബസമേതം ഇംഗ്ലണ്ടിൽ നിന്ന് റോമിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുകയാണ്. ഹീത്രു എയർപോർട്ടിൽ ചെക്ക് ഇൻ ഒക്കെ പൂർത്തിയാക്കി ഫ്ലൈറ്റ് ടെർമിനൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുന്നതിനിടയിലാണ് എന്റെ കണ്ണുകൾ ഡാൻസ് ചെയ്യുന്നതായി എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് തോന്നിയത്! കണ്ണുകൾ ഒരു വശത്തേക്ക് വലിയുന്നതുപോലെ! ഞാൻ ഭർത്താവിന്റെ കയ്യിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചു. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാവും മുൻപേ നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ കണ്ണു…

“`മാതൃത്വം… ഒരു സബ്ജക്റ്റീവ് വിശകലനം “` മാതൃത്വം എന്നാൽ എനിക്ക്… ഉറങ്ങാത്ത രാത്രികളാണ്! വിശ്രമമറിയാത്ത അടുക്കളയാണ്. ബധിരമായ കാതുകളിലലയ് ക്കുന്ന കലമ്പലുകളാണ്, തിരിഞ്ഞുനോക്കി കോക്രികാട്ടുന്ന അച്ചടക്കപ്പെടുത്തലുകളുമാണ് പലപ്പോഴും പൂരണം സാധ്യമാകാത്ത മലമൂത്ര ത്വരകളുമാണ് !!!! മാതൃത്വം…. പിന്നെയും ചിലപ്പോൾ, അത് മുഷ്ടിയിൽ ചുരുട്ടിയൊതുക്കുന്ന ‘കാളീ’മർദ്ദനങ്ങളാണ്! പല്ലിനിടയിൽ ഞെരിഞ്ഞമരുന്ന അമർഷവർഷങ്ങളാണ്. എന്റെ നിലയെ, വിലയെ, നിലപാടുകളെ ഒക്കെ കീഴ്മേൽ മറിക്കുന്ന ഭൂകമ്പങ്ങളുമാണ്!!!! മാതൃത്വം…. ഞാനെന്ന സ്വത്വത്തിന്റെ, ഒരുപക്ഷേ ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത, കടം കൊടുക്കലാണ്. ഞാനെന്നഹന്തയുടെ ഞാണിൽ കയറ്റി സ്വയം ശൂന്യമാകിലിന്റെ അങ്ങേബിന്ദുവരെയെത്തിച്ച് ഒരു തിരികെനടത്തലാണ്. ആ ദൂരമത്രയും താണ്ടി തിരികെയെത്തുമ്പോൾ മാത്രമാണ് കവികൾ പറയുന്ന ‘മഹനീയമാതൃത്വം’ പതമാകുന്നത്, പാകമാകുന്നത്!!! നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുംപോലെ മാതൃത്വം, അത്ര എളുപ്പമല്ല ഹേ!

ഒരു സംരക്ഷിത വനമേഖലയിലെ വൃക്ഷ സമൃദ്ധി പോലെയായിരുന്നു ആ പെൺകുട്ടിക്ക് അവളുടെ മുടി… തല നിറഞ്ഞുള്ള മുടി. അതൊരു വന്യമൃഗ സങ്കേതവും കൂടിയായിരുന്നു അന്ന്!! നാനാ ജാതി മൃഗ വൈവിധ്യം എന്നൊന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല. ഒരു ജാതി, ഒരു നിറം, ഒരു ഗേഹം… അത്രമാത്രം!! പക്ഷേ പോപ്പുലേഷന്റെ കാര്യത്തിൽ മൃഗസംഖ്യ ചൈനയെയും ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയെയും പോലും തോൽപ്പിക്കുമായിരുന്നു! ഇടതൂർന്ന മുടിനാരിഴകൾക്കിടയിൽ അവ യഥേഷ്ടം വിഹരിച്ചു പോന്നു.പരസ്പരം കൊണ്ടും കൊടുത്തും മുടിയും മൃഗവും വളർന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ സമൃദ്ധിയുടെ അടുത്ത പടി എന്ന നിലയിൽ ആ മൃഗജാലം അല്പം പരിഷ്കാരികളായാലോ എന്നൊന്ന് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങി!! നോക്കുമ്പോൾ മാനവകുലം മുഴുവൻ വീടുവച്ച് കുടുംബമായി താമസിക്കുന്നു. എത്ര ഉന്നതമായ ചിന്ത! എത്ര കുലീനമായ ആശയം! അവർ യോഗം കൂടി.നമുക്കും മനുഷ്യരെ പോലെ ആകണം… വീടുകൾ വയ്ക്കണം.. എന്നിട്ട് ഫാമിലിയായി അന്തസ്സായി ജീവിക്കണം!! പിന്നെ അമാന്തിച്ചില്ല. കുലവും ഗോത്രവും തിരിഞ്ഞ് അവർ വീട് വച്ചു തുടങ്ങി! ഏതാണ്ട് ചിതൽപ്പുറ്റിനോട്…