Author: Neethu V. R

മാനത്തൂന്ന് വെളുത്ത പുകച്ചുരുളുകളായി അവൾ താഴേയ്ക്കിറങ്ങിവരുന്നത് കണ്ണിമയ്ക്കാതെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. ഇന്നെങ്കിലും അത് ചോദിച്ചിരിയ്ക്കണം ഞാൻ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു, എന്നത്തേയും പോലെ തന്നെ. “എന്നെ കാത്തിരിയ്ക്ക്യായിരുന്നോ..?” അവൾ എന്നെ നോക്കി അതിമനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. “ഊം..” ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ അവളുടെ കോമ്പല്ലുകളിലേക്ക് നോക്കി, എവിടെ…? “ന്തേയ്‌ നോക്കുന്നൂ…” “ഊഹും..” ഞാൻ തല രണ്ട് വശത്തേയ്ക്കും വെട്ടിച്ചു. “എനിക്ക് നേരം വെളുക്കുന്നേനു മുന്നേ പോണം..വേം വാ…” പുകച്ചുരുൾ കൈകൾ എനിയ്ക്ക് നേരെ നീണ്ടു. ആ പുക അതിവേഗം എന്നിൽ നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. “നീയെപ്പോഴും എന്തിനാ എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് കയറുന്നെ.. നിനക്കെന്റെ ഒപ്പം നടന്നാ പോരേ..” അതിന് മറുപടി ഒരു എങ്ങൽ ആയിരുന്നു, വേറെ എവിടെ നിന്നും അല്ല എന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും. ഇത് വല്ലാത്ത അവസ്ഥ തന്നെ. ചോദ്യവും ഉത്തരവും ഒക്കെ ഒരാളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് തന്നെ.. “നമുക്ക് നിർത്തിയാലോ…” അവളോടാണ്. “എന്ത്?” എല്ലാം മനസ്സിൽ തന്നെ ആണ്. ഞങ്ങൾക്ക് പരസ്പരം കാതിൽ കേൾക്കുന്ന…

“നിനക്കീ നരച്ച സാരിയേ ഉള്ളോ..” ഗേറ്റ് പൂട്ടി മടങ്ങുമ്പോൾ കെട്ട്യോന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഒരു വിളറിയ ചിരി ചിരിച്ചു. ഭാഗ്യം, ചെരിപ്പിന്റെ വിട്ടുപോയ വാറിന് പകരം കുത്തിക്കേറ്റിയ പിന്ന് കണ്ടില്ലല്ലോ. ഇന്നലെ ബസ്സിലെ തിരക്കിനിടയിൽ കാലിൽ കുത്തിക്കേറി ചോരപൊടിഞ്ഞതാണ്, പിന്നെയാണോ സാരി. ഇത്തിരി നിറം മങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നേയുള്ളൂ സാരമില്ല. അയാൾക്കൊപ്പമെത്താൻ അവൾ ഏന്തി വലിഞ്ഞു നടന്നു. അയാളെപ്പോളും അങ്ങനെയാണ് വേഗത്തിൽ നടന്നു കളയും. പണ്ടൊക്കെ ആണെങ്കിൽ അവൾക്ക് അയാളോട് ചേർന്നു നടക്കാൻ വലിയ ഇഷ്ട്ടമായിരുന്നെന്നോ… അയാളന്നും ഇങ്ങനെ അവളെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇതിന് മാത്രം തിരക്കെന്താണ്? അവർ ബസ്സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് എത്തിയതും ബസ്സ് വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അയാൾ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി, ആ നോട്ടത്തിലെ കുറ്റപ്പെടുത്തൽ അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. അവൾ തലകുനിച്ചു കൊണ്ട് ബസ്സിലേക്ക് കയറി. ഡ്രൈവറുടെ പിന്നിലെ കമ്പിയിൽ പിടിച്ചു നിന്നു. ഇവിടെയാണേൽ കാലിൽ ആരും ചവിട്ടാൻ സാധ്യതയില്ല. ഇനിയും പിന്ന് കുത്തിക്കേറുന്ന വേദന സഹിയ്ക്കാൻ വയ്യ. ഡ്രൈവർ തിരിഞ്ഞ്…

ഒരു സ്ത്രീ ഈ സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് എന്താണ് പ്രതീക്ഷിയ്ക്കേണ്ടത്? തികച്ചും അനീതി മാത്രമാണോ അവൾക്കിവിടെ ലഭിയ്ക്കുന്നത്? അതേ എന്ന് തന്നെ മറുപടി പറയേണ്ടി വരും. എല്ലാ പുരുഷന്മാരുമല്ല പക്ഷേ പുരുഷന്മാരാണ് എന്ന് പറയാൻ ലജ്ജ തോന്നുന്നില്ലേ? ഈയടുത്തു തന്നെ മനസാക്ഷിയെ ഞെട്ടിയ്ക്കുന്ന അതിദാരുണമായ ക്രൂരത നേരിടേണ്ടി വന്നത് സ്ത്രീയ്ക്കവളുടെ തൊഴിലിടത്തിൽ വച്ചാണ്. സത്യത്തിൽ ഓർക്കാൻ പോലും സാധിയ്ക്കുന്നില്ല അത്രമാത്രം ഹൃദയഭേദകമാണത്. സമൂഹത്തിൽ ബഹുമാന്യമായ സ്ഥാനം നൽകുന്ന ഒരു ഡോക്ടർക്ക് തന്നെ ഇത്തരത്തിൽ ഒരനുഭവം ഉണ്ടാവുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ എന്ത് തരത്തിലുള്ള നീതിയാണ് പ്രതീക്ഷിയ്ക്കേണ്ടത്? ആ സംഭവത്തിന്‌ ശേഷം ഇന്ത്യയിൽ നിരവധി പേർ പോൺ സൈറ്റുകളിൽ പ്രസ്തുത വീഡിയോക്കായി അന്വേഷിച്ച ഒരു റിപ്പോർട്ടും കണ്ടിരുന്നു.മാത്രമല്ല സാമൂഹ്യമാധ്യമങ്ങളിൽ ഇരയായ പെൺകുട്ടിയെ അധിക്ഷേപിച്ചും, റേപ്പിസ്റ്റുകളെ ന്യായീകരിച്ചും ഉള്ള വാദങ്ങളും കണ്ടു.ഇത്തരത്തിലുള്ള ഈ രണ്ട്ഇ കൂട്ടരും  അക്രമികളും തമ്മിൽ മാനസിക നിലവാരത്തിൽ യാതൊരു വ്യത്യാസവുമില്ല. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു രാജ്യത്ത് എന്ത് സുരക്ഷയാണ് സ്ത്രീകൾ പ്രതീക്ഷിയ്ക്കേണ്ടത്? അതേ ഒരു സ്ത്രീ…

ഞാൻ മാത്രം, ഞാൻ മാത്രമായിരുന്നു അവിടെ നനഞ്ഞൊലിച്ചു നിന്നത്, ഇത്ര കനത്ത മഴയിലും ഒരു കുട പോലും ചൂടാതെ ആ പച്ചക്കറിക്കടയ്ക്കുള്ളിലേയ്ക്ക് കയറി നിൽക്കാൻ പോലും മെനക്കെടാതെ ഞാൻ എനിക്കാവശ്യമുള്ള പച്ചക്കറികൾ വാങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കടക്കാരൻ പോലും എന്നെ ഒരു വിചിത്ര ജീവിയെന്ന മട്ടിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അയാൾ മാത്രമല്ല അവിടെയുള്ള മിക്കവാറും എല്ലാവരും എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി കടന്നു പോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കാലത്ത് ഞാനിവിടേയ്ക്ക് വരാൻ പുറപ്പെടുമ്പോൾ ആകാശം കനപ്പെട്ട് നിന്നിരുന്നു. എനിക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഒരു കുട എടുക്കാമായിരുന്നു, പക്ഷേ എനിക്ക് വേണ്ടായിരുന്നു. മിക്കവാറും എല്ലാ പച്ചക്കറികടകളിലും തിരക്ക് കുറവായിരുന്നു. എനിക്കാവശ്യം നല്ല തിരക്കുള്ള കടയായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു കട തന്നെ ഞാൻ കണ്ടെത്തി. തിരക്ക്.. തിരക്ക്.. എന്തൊരു തിരക്കാണ് മനുഷ്യന്.. എനിയ്ക്ക് ചിരി വന്നു. തിരക്കിട്ടു പച്ചക്കറികൾ തിരഞ്ഞെടുത്ത്, അതിനിടയിലൂടെ തള്ളിക്കയറി വന്നവരെ തട്ടിമാറ്റി ഏറ്റവും തിരക്ക് തങ്ങൾക്കാണെന്ന് അഭിനയിച്ച് ഓരോരുത്തരും തകർക്കുകയാണ്. അതിനിടയിൽ കാർമേഘം കനത്തു വന്നത് കണ്ട് ഒന്ന് കൂടി…

ചെയ്ത തെറ്റ് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്തവരോട് ക്ഷമിയ്ക്കുകയെന്നാൽ വീണ്ടും അതേ തെറ്റ് ആവർത്തിയ്ക്കാൻ അവരെ പ്രേരിപ്പിയ്ക്കുക എന്നതാണ്..

മുന്നിലെ സ്‌ക്രീനിൽ ആണും പെണ്ണും ഒരുമിച്ചിരിക്കുന്നു, അവരുടെ കൈകൾ ചേർത്തുപിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. പതിയേ അവർ പരസ്പരം നോക്കുന്നു. മുഖങ്ങൾ അടുത്തുവന്നു. അയാൾ അസ്വസ്ഥതയോടെ അടുത്തിരിക്കുന്ന കുട്ടികളെ നോക്കി റിമോട്ടെടുത്തു ശടേന്ന് ചാനൽ മാറ്റി. ഇപ്പോൾ മുന്നിൽ നായകനും പത്തു പതിനഞ്ചു വില്ലൻമാരും,വില്ലന്മാരുടെ കയ്യിലാവട്ടെ അമ്പും വില്ലും മുതലായ അതിപുരാതനആയുധങ്ങൾ മുതൽ അൾട്രാ മോഡേൺ വെപൺസ് വരെയുണ്ട്.. അവരെയെല്ലാം സധൈര്യം വെറും കൈയാൽ നേരിടുന്ന നായകൻ രക്തത്തിൽ കുളിച്ചിരിക്കുകയാണ്. നായകന്റെ പ്രഹരമേറ്റ് വായുവിൽ പറന്നു വീണ് ചാവുന്ന വില്ലന്മാർ, അയാൾ ആശ്വാസത്തോടെ റിമോട്ട് താഴെ വച്ച് സോഫയിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു.

ആൾപാർപ്പില്ലാത്തൊരു തുരുത്തിലേയ്ക്ക് എനിക്കെന്നെയും കൊണ്ടൊന്നൊളിച്ചോടണം, അവിടെവച്ചെന്നോ നഷ്ടമായെന്റെ പ്രണയം പറയണം, എന്നോടെനിക്കെന്തിഷ്ട- മാണെന്നുറക്കെ പ്രഖ്യാപിക്കണം ഞാനില്ലാതെയെനിക്കൊരു ജീവിതം തന്നെയസാധ്യമെന്നോതി വീണ്ടും വീണ്ടുമിറുക്കെ പുണരണം, എന്റെ മിഴികളിലൂറിയ നോവിന്റെ അവസാനകണികയുമൊപ്പി എനിക്ക് ഞാനില്ലേയെന്ന നനുത്തോരുമ്മ നെറ്റിമേൽ പതിപ്പിയ്ക്കണം, അങ്ങനെ ഞാനും പിന്നെയാ ഞാനും ഇങ്ങനെ ചേർന്നിരിക്കേ ലോകം ഞങ്ങളിലേക്ക് ചുരുങ്ങും, മഴ ഞങ്ങൾക്കായി മാത്രം പെയ്യും ഞങ്ങൾ ചേർത്തുപിടിച്ച വിരൽത്തുമ്പുകൾക്കിടയിലൂടെ മഴ ഒളിഞ്ഞു നോക്കും, ഇത്രയടുപ്പം വേണ്ടാ രണ്ട് കൈകൾ- ക്കിടയിലെന്നത് കുശുമ്പ് പറയും ഞങ്ങൾ പൊട്ടിച്ചിരിയ്ക്കും എന്നിട്ടൊന്നുകൂടിയൊന്നായി ചേരും അങ്ങനെയിരിക്കെ മഴ ശക്തി കൂട്ടും പ്രളയം വരും ഒന്നായ ഞങ്ങടെ വിരലുകൾ വേർപെടും, എത്ര നീട്ടിയിട്ടും കൂട്ടിമുട്ടാതെ ഞങ്ങളാ പ്രളയത്തിൽ ശ്വാസം മുട്ടും എന്റെ പ്രണയം വീണ്ടും നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ ഞാനും ഞാനും പൊട്ടിക്കരയും ഞങ്ങടെ കണ്ണീരാൽ വീണ്ടും പ്രളയം വരും, ആദ്യപ്രളയമങ്ങനെ ആ പ്രളയത്തിൽ മുങ്ങിശ്വാസം മുട്ടുന്നത് ഞങ്ങൾ നോക്കി നിൽക്കും, പിന്നെ ഞാനെന്നെ നോക്കും, എന്നെ ഞാനും വീണ്ടും നഷ്ട്ടമായേക്കുമോ-…

അനന്തരം ആ നിമിഷങ്ങളുടെ അന്ത്യത്തിൽ കാമം പ്രേമത്തിനെ കൊന്നു; അവസാനമെന്നോണം പ്രേമം കാമത്തെ നോക്കി, എന്തിന്? അതിന്റെ കണ്ണുകളിൽ പകപ്പ് കാമം ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി പിന്നെ മനോഹരമായി ചിരിച്ചു എനിക്ക് കടന്നു വരാനായി നീ പാതയൊരുക്കി, ഒടുവിൽ ഞാനുമപ്പാത മറികടക്കുകിൽ നീയെന്തിനിവിടെ വേണം? ഇനിയുമെനിക്ക് പുതുവഴികൾ വെട്ടിത്തെളിക്കേണ്ടപ്പോഴൊക്കെ നിന്നെ ഞാൻ പുനർജ്ജനിപ്പിച്ചേക്കാം, അതുവരേയ്ക്കും വിട!

കുഴിഞ്ഞ മുഖത്തെ കത്തിനിൽക്കുന്ന അഗ്നിഗോളങ്ങളെ നേരിടാൻ കഴിയാതെ ഇരുമ്പഴികളിൽ പിടിച്ച് അവൾ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട ചങ്ങലകളിലേക്ക് ഞാനാശ്വാസത്തോടെ നോക്കി. ” അവരവളെ അടിമയാക്കി, ഞാനവൾക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രഖ്യാപിച്ചു. അവരവളെ വെറുപ്പ് ശീലിപ്പിച്ചു, ഞാനവളെ സ്നേഹിച്ചു. അവരവൾക്ക് മനുഷ്യത്വം നിഷേധിച്ചു. അപ്പോഴാണ് ഞാനറിഞ്ഞത് ഞാൻ നൽകിയതെല്ലാം തലയ്ക്കുള്ളിൽ മാത്രം നടന്ന സ്ഫോടനങ്ങളായിരുന്നെന്ന് … ഹാ.. ഹാ.. ഹാ.. ” അട്ടഹാസങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ഞാനവരോട് പതിയെ ചോദിച്ചു. “എന്നിട്ടവൾക്ക് മനുഷ്യത്വം ലഭിച്ചോ ” അവർ പതിയെ കുനിഞ്ഞു, എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി. “അതിനാരാണവളെ ജീവനുള്ള വസ്തുവായി കരുതിയത്? ജീവനുള്ളവയേ മനുഷ്യത്വമർഹിക്കുന്നുള്ളൂ.. കാലാ കാലങ്ങളായി അവളൊരു വസ്തു മാത്രമാണ് ജീവനറ്റ വസ്തു.. ഹാ.. ഹാ.. ഹാ.. നിനക്കവളെ കാണണോ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്ക്, ഞാൻ നിന്റെ കണ്ണുകളിലേതൊരുവളെ കാണുന്നോ അവളെ നിനക്കെന്റെ കണ്ണിലും കാണാം.. പക്ഷേ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കണം!”

എനിക്കെപ്പോഴും വിശപ്പായിരുന്നു. അവൾ പറയും “നിങ്ങളുടെ ഒടുക്കത്തെ ഈ വിശപ്പുകാരണാ മനുഷ്യനൊന്ന് റെസ്റ്റ് എടുക്കാൻ കൂടി പറ്റാത്തെ” ഹാ ഞാനൊന്ന് നിശ്വസിച്ചു. പാവം അവൾ റെസ്റ്റെടുക്കട്ടെ. അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി നെറ്റിയിലൊരു ഉമ്മ കൂടി കൊടുത്തു എണീറ്റു ഞാൻ, അവളെ ഉണർത്താതെ.. അടുപ്പത്തു നിന്ന് നല്ല മണം വരുന്നുണ്ട്. അത് വെന്തുകാണണം. ഞാൻ തിടുക്കത്തിൽ നടന്നു. ഒരു പ്ലേറ്റിൽ വിളമ്പി അവൾക്കരികിലേക്ക് വന്നു. കണ്ടോ എനിക്ക് പാകമാക്കാനും അറിയാം. എന്റെ ഒടുങ്ങാത്ത വിശപ്പൊടുക്കാൻ ഇത് ധാരാളമായിരിക്കും അല്ലേ? ഊം ഈ ഹൃദയത്തിനു ഭയങ്കര ടേസ്റ്റാണ്. അവൾ പതിയേ ഞെരങ്ങിയോ? ഞാൻ മൃദുവായി തട്ടിക്കൊടുത്തു “റെസ്റ്റ് ഇൻ പീസ്..”